De Australische onderzoekers vermaalden verschillende stukken niet-recyclebaar glas tot een grof poeder. Vervolgens gebruikten ze dat poeder als aggregaat in polymeerbeton. Traditioneel beton is een composiet van cement, grind, zand en water. In tegenstelling tot traditioneel beton, is het bindmiddel in polymeerbeton geen cement, maar een polymeerhars. Dit composiet worden vaak gebruikt in toepassingen zoals waterdichte vloeren. Toen het polymeerbeton op basis van glas vervolgens werd getest, bleek het aanzienlijk sterker te zijn dan zijn traditionele tegenhanger op basis van zand.
Lagere productiekosten
Omdat zand moet worden ontgonnen, gewassen en gesorteerd, werd bovendien vastgesteld dat het gebruik van het gemalen glas voor tot lagere productiekosten zorgde. En omdat oude glas in ruime mate voorhanden is terwijl zand moet worden gewonnen, lijkt de keuze snel gemaakt.
Met het onderzoek hopen de onderzoekers aan te tonen dat glas een goede vervanging is voor zand bij het maken van polymeerbeton en eventueel beton. Beton is een belangrijk bouwmateriaal en zand is een van de belangrijkste componenten, dus het vinden van een alternatief voor zand is economisch gezien een goede zaak.
De universiteit van Deakin is overigens niet de eerste Australische universiteit die het gebruik van gerecycled glas in beton onderzoekt. Eerder dit jaar kondigden wetenschappers van de universiteit van Queensland een methode aan om glasafval om te zetten in vloeibaar silicaat, dat vervolgens kan worden gebruikt in toepassingen zoals een betonnen afdichtingsmiddel.
