Mijn response hierop is steevast hetzelfde voorbeeld; Soms heb ik mijn, door hormonen geplaagde, 14-jarige dochter een zgn. vader/dochter aanvaring. Na een oeverlange en heftige discussie eindigt zij altijd met dezelfde one-liner, Papa diep van binnen ken je mij niet.
Zo is het ook met de huidige generatie naderingsschakelaars, van buiten ogen ze nog hetzelfde als 25 jaar geleden, maar diep van binnen kennen wij ze niet. En inderdaad wat we zien is een stuk messing vernikkelde schroefdraad, M12 of M30 met en zonder grappig gekleurd dopje erop en het eindigt met een stuk PVC kabel. Maar het venijn zit hem nu eens niet in de staart maar in het hart van de sensor.
Om te beginnen maken we tegenwoordig gebruik van een zgn. ASIC in plaats van de oude PCB-boards. Deze superslimme ASIC heeft heel veel voordelen. Op de eerste plaats hebben ze een stuk programmeerbare intelligentie aan boord. Waar voorheen de fabrikant voor ieder uitgang, PNP-O/ PNP-S/NPN-O/NPS-S, een ander PCB-board nodig had, zitten er meerdere functies als standaard op zo`n ASIC, je hoeft alleen nog maar de benodigde functie te programmeren. Ook parameters als schakelafstand, gevoeligheid zijn programmeerbaar.
Nog een praktisch voordeel van het gebruik van een slimme ASIC is de herhalingsnauwkeurigheid. Waar voorheen een tolerantie in de schakelafstand van enige tienden van een millimeter normaal was halen we nu een precisie van nagenoeg 100%. Ook de onderlinge beïnvloeding van sensoren welke te kort naast elkaar gemonteerd worden was van oudsher een probleem. Nu is men in staat om sensoren van dezelfde serie te voorzien van een onderling verschillende frequentie waardoor het genoemde euvel tot het verleden behoort.
Wat ik zelf het grootste staaltje van vernuft vind is de sensor welke is in gebouwd in een volledig gesloten RVS-behuizing, en dan alsnog in staat is om RVS of andere non-ferro metalen te detecteren. Hierbij zijn ook nog de aloude kwetsbare spoelen met ferrietkern vervangen door een slimmer meetsysteem. Kort gezegd zijn er spoelen nu op een print gedampt waardoor ze vele malen robuuster zijn, en er minder beperkingen zijn aangaande de bouwvorm. Dus de engineer kan zich na alle hartenlust nog meer uitleven.
Last but not least, de I/O link. Hiermee is een stukje eenvoudige communicatie mogelijk tussen de sensor en de besturing cq monitoring van de machine. Waar je voorheen allerlei capriolen moest uithalen om een defecte sensor te vinden, kun je nu op je beeldscherm exact uitlezen welke sensor defect is, en waar hij zich in de machine bevindt. U kunt zich voorstellen wat dat voor een besparing aan tijd en geld op levert.
Dus ja, zoals u kunt zien, ik heb nog genoeg redenen om lyrisch te zijn over zo`n, schijnbaar eenvoudig uitziend maar, bijzonder geavanceerd stukje techniek als de naderingsschakelaar.
