Het grootschalig gebruik van staalslakken, als ondergrond van wegen en om dijken, geluidswallen en stortplaatsen op te vullen of op te hogen, is gevaarlijk voor de volksgezondheid en slecht voor het milieu. Dat stelt het RIVM in een literatuurstudie.
‘Als staalslakken in contact komen met regen- of grondwater, komen er schadelijke stoffen uit die in dat water terecht komen. Vrijwel alle denkbare zware metalen komen dan via dit “uitspoelwater” in de bodem of het oppervlaktewater terecht. Het uitspoelwater heeft ook een heel lage zuurgraad. Deze effecten zijn schadelijk voor het milieu’, zegt het RIVM in het rapport, dat is gemaakt in opdracht van de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT).
Het onderzoek is gedaan naar aanleiding van het programma ‘De Vuilnisman’, waarin werd gesuggereerd dat staalslakken bij omwonenden bloedneuzen, huidirritatie en zelfs brandwonden kunnen veroorzaken.
Goedkoop
Staalslakken zijn een restproduct van de staalindustrie en zijn hier in Nederland vooral afkomstig van Tata Steel. Omdat het een restproduct is, zijn staalslakken veel goedkoper in gebruik dan zand en grind. Volgens ILT geeft dit een prikkel om meer staalslakken op een locatie te gebruiken dan nodig is of om staalslakken toe te passen terwijl dat niet noodzakelijk is. ‘Bij ophoging en aanvullingen zal door initiatiefnemers eerder worden gekozen voor staalslakken waar geld mee wordt verdiend dan voor bouwmateriaal waarvoor moet worden betaald.’
Wettelijke regels
ILT vindt dan ook dat de wettelijke regels voor het gebruik van staalslakken de risico’s voor mens en milieu niet voldoende afdekken. De regels voor het veilig toepassen van bouwstoffen zijn beschreven in het Besluit bodemkwaliteit (Bbk). Maar in dat besluit zit geen normering voor zware metalen den ook geen norm voor de zuurgraad. Daardoor is het niet verplicht om staalslakken te isoleren, te beheersen of te controleren en er is ook geen meldplicht bij het bevoegd gezag.
Foto: Jeroen van Lieshout, Creative Commons
