Een ouwe rot in het vak dus, die al op jonge leeftijd affiniteit had met elektronica: “Als klein jongetje vond ik het al interessant om dingen te `slopen`, om te kijken wat er allemaal aan de binnenkant gebeurd.”
Het was voor Bart dan ook een logische stap om een opleiding te volgen aan de LTS (Lagere Technische School). Er sprongen twee vakken uit voor hem: “Ik vond goud en zilver smeden en elektrotechniek erg interessant. Ik realiseerde me dat ik waarschijnlijk niet creatief genoeg was om mijn eigen sieraden te maken, dus de keuze voor elektrotechniek was snel gemaakt.”
Midden- en hoogspanning
Bart heeft al tientallen jaren een voorliefde voor midden- en hoogspanning, maar kwam daar via een omweg terecht. “Na de LTS ben ik naar de MTS gegaan, maar mijn `carrière` daar was geen lang leven beschoren. Na een jaar ben ik gestopt met de opleiding om te werken bij de technische onderneming Van Rietschoten en Houwens (later Imtech Traffic & Infra). Na een jaar werd ik `tijdelijk` naar Shell-Pernis gestuurd. Hier kwam ik, tijdens een upgrade-sessie van de middenspanning over het hele terrein, voor het eerst met midden- en hoogspanning in aanraking. Daar is de voorliefde ontstaan en nooit meer weg gegaan.”
Bart ging van leerling monteur E naar monteur E/I, naar voorman, naar uitvoerder en uiteindelijk naar inbedrijfsteller. Na een kleine twintig jaar in de petrochemie kwam hij op de hoogspanningsafdeling van Imtech Traffic & Infra terecht. “Hier ging een wereld voor mij open”, zegt Markus. “Ik kwam in een team van gedreven collega`s terecht die dag en nacht voor elkaar klaar stonden. De werkzaamheden waren (en zijn) zeer uiteenlopend en je komt op locaties terecht waar je het bestaan soms niet eens van weet.”
De wereld rond
Zijn carrière in de `hoogspanningsploeg` bracht Bart op uiteenlopende plekken voor diverse werkzaamheden. “Het inbedrijfstellen van aanlegsteigers voor veerboten in Dover, middenspanning-werkzaamheden in de haven van St. Petersburg, werkzaamheden bij een accu-wisselstation in Israël, tractie testen bij Siemens in Duitsland, vervangen van trafo`s 32 MVA in België. Ik heb op veel plekken mogen werken.”
Daarnaast geniet Bart van de diversiteit van zijn werkzaamheden. Hij houdt zich bezig met het verhelpen van storingen, het testen en inbedrijfstellen van energie technische installaties en het schrijven van complexe schakelhandelingen. Bart komt daarom in aanraking met de meest uiteenlopende installaties. “En dan aan de slag, met het materiaal dat je op dat moment tot je beschikking hebt.”
De rol van toezichthouder vindt Bart een stuk minder leuk. “Je merkt dat de vraag hiervoor steeds meer toeneemt. Toezicht houden op het werk van derden, ofwel niets doen en kijken hoe het gras groeit. Dat vind ik vervelend.”
Trots
Bart is sowieso trots op zijn werk (en zijn collega`s), maar een aantal projecten steken er met kop en schouders boven uit. Zo had een ziekenhuis een ernstig probleem met de noodstroomvoorziening. Dit werd door gebrek aan budget op de lange baan geschoven, totdat Bart ineens een telefoontje kreeg. “Er stond een 2,5 MVA trafo, een MS bord met vijf velden, een LS bord met vier 2000A-schakelaars en een stuk spanningsrail klaar. Of wij dat met vier man, in één week tijd, even konden `engineren`, monteren (alsof het een Ikea-bouwpakket was), testen en in bedrijf nemen (terwijl er niets op papier stond)”, aldus Bart. “Na een lange week, waarbij ik drie nachten in het ziekenhuis sliep als stand-by, is het ons gelukt om de boel aan de praat te krijgen en is er geen enkele minuut zonder back-up gedraaid.”
“Nog een project waar ik enorm trots op ben: ik kreeg op een zaterdagnacht een telefoontje. Er was een trafo in brand gevlogen in een glasfabriek. Via de lopende band was er brandende olie in de fabriek terecht gekomen. Vanuit het Amerikaanse moederbedrijf kwam de volgende dag de mededeling dat er binnen 14 dagen weer productie moest zijn, anders werd de stekker eruit getrokken. Dat zou betekenen dat er 250 man op straat zouden staan”, vertelt Bart. “We hebben met ongeveer tien man, tien dagen lang, veertien uur per dag gewerkt en kregen het voor elkaar om de productie op één van de vijf lijnen weer werkend te krijgen.”
Toekomst
De toekomst ziet er rooskleurig uit, meent Bart. Zowel voor hem persoonlijk als voor de e-branche in zijn geheel. “De infra in Nederland is zo`n 30/40 jaar oud en aan het einde van zijn technische levensduur. Dat moet op den duur vervangen worden. Daarnaast zorgt de lokale energieopwekking ervoor dat de infra diverse aanpassingen moet ondergaan. Genoeg werk dus.”
In augustus ging het moederbedrijf van Imtech failliet. De divisie waar Bart werkzaam is, Imtech Traffic & Infra, werd toen overgenomen door investeringsmaatschappij Egeria. “Als `dinosaurus` van Imtech gaat het je natuurlijk aan het hart dat het bedrijf waar je al 35 jaar met plezier voor werkt, zulke zware tijden door maakt, maar ik kreeg gelukkig veel steun van collega`s binnen en buiten Imtech”, zegt hij. “Dat gaf een goed gevoel.” Bart ziet er vooral de zonnige kant van in: de overname luidt een nieuw begin in. Er komt een nieuwe naam voor het bedrijf en er is weer ruimte om naar de toekomst te kijken.
